Wiecie co? Trzeba zobaczyć na własne oczy ludzkie cierpienie,żeby docenić to,co się ma.Jeszcze dodam,że jestem w tej "zdrowszej" części szpitala.Nie widzę małych dzieci z rakiem,białaczką,nie widzę smutku i rozpaczy w oczach rodziców tych biednych dzieci,ehhh....Naprawdę trzeba to zobaczyć....Czuję się jak śmieć,serio,nie potrafię się cieszyć z tego co mam.Przychodzę tu na szybkie badania,wychodzę i mam wolny dzień,parę dni potem odbieram wyniki-wszystko w normie,rzucam wyniki gdzieś w kąt,a badania dla tych chorych dzieci znaczą wszystko,to dzięki nim mogą czuć się "bezpiecznie",one dają im nadzieję na wyzdrowienie.
Niedaleko mnie siedzi młode małżeństwo z dzieckiem chorym na zespół downa,ale dziecko nie leży w wózku,a rodzice nie zajmują się czymś innym.Tata trzyma maleństwo w rękach i mimo to,że mogłoby się wydawać,że jest smutny,nie daje tego po sobie poznać,może wogóle nie jest smutny :) Bawią się w samoloty,są naprawdę szczęśliwi,mimo tej choroby....No nie wiem co powiedzieć,ja denerwuję się gdy dostanę jedynkę w szkole,a oni muszą zajmować się chorym dzieckiem,a to jest duże wyzwanie.Moje "problemy" są niczym w porównaniu z ich problemami,mimo to są szczęśliwi :)
Chciałabym być bardziej świadoma tego,że jestem zdrowa i szczęśliwa,mimo tych wszystkich moich małych problemów :)
Serio Ciebie rozumiem bo mam tak samo :(
OdpowiedzUsuńNiestety tak jest.. Masz rację nasze problemy przy problemach ludzi, którzy wychowują chore dziecko.. Jest mi bardzo przykro.
OdpowiedzUsuńhttp://aaleksm.blogspot.com
Jeśli nie masz nic do powiedzenia na temat posta,prosiłabym,żebyś nie reklamowała się na moim blogu
OdpowiedzUsuńja również, niestety:(
OdpowiedzUsuńobserwujemy?:)
http://mylife-tasia.blogspot.com
Rozumiem co czujesz. Gdy oglądam w telewizji takie chore osoby, zazwyczaj widzę uśmiech na ich twarzy. Tacy ludzie często udowadniają, że mimo choroby mogą szczęśliwie żyć.
OdpowiedzUsuńhttp://mateslifex.blogspot.com/
Mam dokladnie to samo!
OdpowiedzUsuńhttp://veronicas-veronicass.blogspot.no/
Bardzo mądre przemyślenia. Czasem trzeba zobaczyć coś na własne oczy by docenić to, co mamy. To smutne, że ludzie tak cierpią :(
OdpowiedzUsuńmybeautifuleveryday.blogspot.com